RAON

PROBLEMA. 'Yan na yata ang isa sa mga bagay na hindi mawawala sa ating pamumuhay.

PERA. PAG-IBIG. Lahat, halo-halo na. Kung anu-ano ika nga.

Isang gabi, nagkaroon ako ng isang malaking problema sa pera(lagi naman yata). Halos lahat na ng mura ay nagawa ko. Kung Sinu-sino na ang mga santong sinisi ko. At pati Diyos ay napagbalingan ko na ng galit ko. Tanong ko lang sa kanya, "tang-ina naman at bakit sa akin pa nangyayari ang mga bagay na ganito. Unfair ka tlga kahit kailan, kung anu-ano na lang binibigay mo sa akin na sakit ng ulo."

Pagkatapos ng aking paglilitanya, sumagi sa isip ko na maglakad-lakad sa mga kalye sa hangarin na makalimot man lang at makapag-palipas ng oras. Sa paglalakad ko ay doon ko nakita ang katotohanan o realidad sa buhay. May nakita akong babaeng natutulog sa daan. May mga batang pulubi na nagkalat at naghahanap ng pagkain sa basura. May isang grupo ng kalalakihan ang nagra-rugby sa kabilang dako at gusto yatang paliitin ang utak lalo.

At may kasunod pa 'yun. Nagtext ang isa kong matalik na kaibigan at nangangamba daw siya na baka nabuntis siya ng syota niyang ulol.

Sa mga nakita ko, doon ko naisip na hindi pala ako nag-iisa. Kulang pa nga siguro ang mga nakita ko sa dami ng naglipanang problema ng tao sa Pilipinas.

Wow, syet. Pera lang problema ko. May malambot na higaan pa naman akong matutulugan mamaya at kahit malipasan ako ng gutom ay may pwede pa naman akong takbuhan na kaibigan kinabukasan. Magutom man ako mamaya ay ako lang ang magugutom dahil wala pa naman akong sanggol na ibibili ng gatas kapag umiyak.

Sabihin niyo ng makasarili ang aking pag-iisip pero naging buo ang pananaw ko tungkol sa paglutas ng problema. Hindi pala malulutas ang problema kung isisi mo lang sa iba. Sa bawat pagkukulang pala ay may kaakibat itong opurtunidad para punan ang pagkukulang. At sa bawat problema ay may solusyon kung gustong solusyonan.